ਇਹ ਇੱਕ ਚਮਕਦੀ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਨਿਸ਼ਾਂ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਕਕਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਕੇਲਾ ਮਜਾ ਲਿਆ ਕੇਂਦਰ ਸਨ, ਪਰ ਫਿਰ ਮੈਂ ਫਲੋਂ ਇੱਕ ਅਜeeਬ ਚੀਜ ਦੇਖ ਕੇ ਆਯਾ। ਇਹ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਬਕਸਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਧੂੱਪ ਨਾਲ ਢਾਕਿਆ ਗਿਆ ਸੀ! ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਜਿਦਾਂ ਨਾਲ ਜਿਆਦਾ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਉਤਸਾਹ ਭਰੇ। ਇਸ ਬਕਸੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ ਸੀ, ਮੈਂ ਸੋਚਦਾ ਸੀ? ਮੇਰੀ ਦਿਲ ਉਤਸਾਹ ਨਾਲ ਪੰਪ ਕਰ ਰਿਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਇਸ ਦੀ ਓਰ ਚਲਦਾ ਸੀ। ਕੀ ਇਸ ਬਕਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਾਜ ਛੁਪਿਆ ਸੀ?
ਮੈਂ ਬਕਸ ਦੀ ਢਾਂਚੀ ਖੁੱਲਾਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਵਿਧਾਨ ਰਿਹਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਸ ਨੂੰ ਤੋੜ ਨਾ ਪੈਂਦਾ। ਜੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਤੇ ਟੌਕਾ ਮਾਰਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਈ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ। ਕਈ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੀਆਂ ਫਿਟਾਂ 'ਤੇ ਰੰਗ ਖਾਲੀ ਹੋਏ ਸਨ, ਇਕ ਛੋਟੀ ਲੂਡੀ ਲਕਡੀ ਦੀ ਥੀ ਜੋ ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ ਸੀ, ਤੇ ਇਕ ਬਾਅਦ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਚਾਬੀ ਸੀ ਜੋ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਚਮਕਦੀ ਸੀ। ਇਹ ਥੀ ਇਕ ਥੋੜੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਂ ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਬਣ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਕਸ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਵੀ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸਾ।
ਅਨੁਸੰਧਾਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਮੈਂ ਗੱਦੇ ਵਿੱਚ ਥੋੜੀ ਹੀ ਵਧੀਆਂ ਖੋਜ ਕਰਨ ਲਈ ਫੈਸ਼ਣ ਕੀਤਾ। ਉਦੋਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੀ ਪੁਸਤਕਾਂ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਨੀਆਂ ਪੀਲੀਆਂ ਸੀਆਂ ਅਤੇ ਖੋਲ ਕੇ ਦੇਖਣ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ ਸੀਏ। ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਸੂਝਾ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਪੁਰਾਣੀ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਤੋਂ ਵੀ ਪੁਰਾਣੀਆਂ! ਮੈਂ ਸਿਖ ਲਿਆ ਕਿ ਲੂਡਾ ਖੇਡੂਟਾ ਬੋਟ ਦੀ ਆਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਸਨੂੰ ਚਮਕਦੀ ਨੀਲੀ ਅਤੇ ਸਫੇਦ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਝੰਡੀ ਦਾ ਰੰਗ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਝੰਡੀ ਉੱਤੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚਾਈ 'ਤੇ ਉੱਠੀ ਸੀ। ਮੁੜ ਆਂਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਨ ਤੇ, ਮੈਂ ਦੇਖ ਸਕਿਆ ਕਿ ਬੋਟ ਮਿਥਲੀ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਮਿਥਲੀ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਲਈ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੱਖਰ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਚਮਕਦੀ ਚਾਬੀ ਉੱਥੀ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੱਗਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਸਹਾ ਲੰਬਾ ਅਤੇ ਚੰਗਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਾਬੀ ਸੀ। ਚਾਬੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹੜੀਆਂ ਰਾਜ ਛਪਾਏ ਰੱਖੀਆਂ ਸਨ?
ਇਹ ਸਾਧਾਰਣ ਬੱਕਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ; ਨਾਹ ਇਹ ਬੱਕਸ਼ ਇਕ ਵੱਡੀ ਰਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਡਿਟੈਕਟਿਵ ਲੱਗਦਾ ਸਿਆ ਜਿਸ ਦਾ ਕਾਰਜ ਸੀ ਕੋਡ ਤੋਟਾ ਕਰਨਾ। ਤਾਂ ਕੁਝ ਮੇਰੀ ਆਂਖ ਵਿੱਚ ਪੋਪ ਹੋ ਗਿਆ! ਮੈਂ ਬੱਕਸ਼ ਦੇ ਤਲੇ ਇਕ ਛੋਟੀ ਕਾਲੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵੇਖ ਸਕਿਆ। ਇਹ ਇਕ ਪਾਵ ਪ੍ਰਿੰਟ ਜਿਹੀ ਸ਼ੈਪ ਵਿੱਚ ਸੀ! ਮੈਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਗਜ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜੀ ਮਤਲਬ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਤਾਂ, ਇੱਕ ਸੋਚ ਮੈਨੂੰ ਪੱਗ ਮਾਰ ਗਈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤਕਿਆਂ ਪੈਂਦੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਪਰ ਮੈਂ ਯਾਦ ਕਰ ਸਕਿਆ ਇਕ ਰਹਸੀ ਪਾਸੇਜ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਪਸੰਦੀ ਖੁਦਾਈ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਸਿਆ। ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਹੀਰੋ ਨੇ ਇਕ ਪਾਵ ਪ੍ਰਿੰਟਾਂ ਦੀ ਟ੍ਰੇਲ ਨੂੰ ਪਾਲਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਪਾ ਲਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਛੋਟੀ ਪਾਵ ਪ੍ਰਿੰਟ ਇਕ ਭੁੱਲੀ ਰਾਹ ਦੀ ਚਿੰਨ ਸੀ, ਜੋ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਡਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮੈਂ ਯਕੀਨਦਾਰ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਬਕਸਾ ਫਲੋਰ 'ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਕਾਰਗਰੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਫਿਰ ਸਭ ਕੁਝ ਖੋਲ ਲਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰ ਇੱਕ ਸੂਟ ਲਈ ਤਲਾਸ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਲਕਡ़ੀ ਦੇ ਖੇਡੇ ਉੱਤੇ ਤਲਾਸ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਠਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਚਕਾਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਗਾ। ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਇੱਕ ਟੁਕਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਨਾਲ ਚਿੰਨਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਕਾਗਜ਼ 'ਤੇ ਕੁਝ ਹਾਥ ਲਿਖੀਆਂ ਟੀਕਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵਿਚਕਾਰੀ ਚਿੱਤਰ ਸਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਾਪ ਸੀ! ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਾਪ ਦਾ ਚਿੱਤਰ ਸਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਜਙਲ ਵਿੱਚ ਘੁਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਬਿੱਚ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ X ਸੀ। ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਇੱਕ ਖ਼ਾਜ਼ਾਨੇ ਦੀ ਮਾਪ ਜਿਹੀ ਸੀ!
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਾਪ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਗੁਪਤ ਰਸਤੇ ਦੀ ਤਲਾਸ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਰਹਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਕਸਾ ਲੈ ਕੇ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਸਮਾਨ ਸਨ, ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਜਲਦੀ ਕਰ ਕੇ ਗਏ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ! ਮੈਂ ਜੰਗਲ ਦੀ ਲਾਈ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਪ 'ਤੇ ਦਿਓਅੜੀ ਰਸਤਾ ਪਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉੱਚੀਆਂ ਰੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਮੱਧੀਆਂ ਬੁਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਮੈਂ ਦੂਰੀ ਵਿੱਚ X ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੰਭਵ ਉੱਚੀਆਂ ਸੁਪਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਸੀ। ਖ਼ਾਜ਼ਾਨੇ ਦੀ ਤਲਾਸ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਸੁਆਗਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ?
آخری، ਮੈਂ ਉਸ ਜग੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ X ਸਨ, ਅਤੇ ਵਾਂਦ ਇਕ ਵੱਡਾ ਪਥਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਵਜੋ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸੇ ਨੂੰ ਛੱਟ ਕੇ ਵੀਚੋਂ ਵੀ ਵੀਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਹਾਂ ਅਭੀ ਭੀ ਜਮੀਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਖ਼ੁਰਾਹੀ ਸਨ ਦਿੱਸੀ। ਇਹ ਬਦਸ਼ਾਹੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਵਾਂਗ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ! ਮੈਂ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਘੱਬਾ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਨੀਚੇ ਉੱਠਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਟੂਂਲੀ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਰੀ ਵਿੱਚ ਧੂੰਧੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਿੱਸ ਰਹੀ ਸੀ।
