Het was een heldere en vrolijke dag, en ik was helemaal alleen en had plezier in mijn kamer, maar toen zag ik iets vreemds op de vloer. Het was een grote doos, en hij leek bedekt met stof! Dus vulde ik me met nieuwsgierigheid en opwinding. Wat zat er in deze doos, vroeg ik me af? Mijn hart bonsde van opwinding terwijl ik langzaam stapjes naar voren deed erheen. Was er een raadsel verborgen binnen deze doos?
Ik opende het deksel van de doos zeer voorzichtig, zodat ik het niet zou breken. Toen ik erin keek, was ik onder de indruk van wat ik zag: verschillende unieke dingen. Sommige boeken hadden vervaagde kleuren op hun omslagen, een ervan was een klein houten speelgoed dat er leuk uitzag, en de ander was een glimmende sleutel die fonkelde in het licht. Het was een beetje alsof die ervaring uitgroeide tot het verhaal dat je wilde vertellen in een boek. Ik wilde meer weten over deze voorwerpen en hoe ze in de doos terecht waren gekomen.
Experimenteel, besloot ik wat dieper in de doos te graven. Er zaten wat oude boeken in, met geel geworden bladzijden en versleten randen toen ik ze opende. Het maakte me duidelijk hoe oud deze boeken waren, ouder dan ik! Ik leerde ook dat het houten speelgoed de vorm had van een boot. Het was felblauw en wit geschilderd, zoals de kleur van hun vlag, en er zat zelfs een klein vlaggetje aan de top. Met gesloten ogen stelde ik me voor hoe de boot door grote, fictieve zeeën navigeerde, op weg naar opwindende avonturen. Tenslotte pakte ik de glimmende sleutel. Hij leek van messing te zijn, met een lang, smal schachtje. Ik kon niet nalaten me af te vragen welk soort slot hij zou passen. Welke geheimen bewaarde de sleutel?
Dit was echter geen gewone doos; nee, deze doos was uitgegroeid tot een groot raadsel, en ik voelde me als een detective wiens taak het was om de code te kraken. Op dat moment zag ik iets voor mijn ogen oplichten! Ik ontdekte een klein zwart merkje op de bodem van de doos. Het had de vorm van een pootafdruk! Ik staarde er naar en vroeg me af wat het kon betekenen. Toen schoot me een gedachte te binnen. Ze hadden lang geleden de deuren op slot gedaan, maar ik herinnerde me een geheime gang waarvan ik had gelezen in mijn favoriete avonturenboek. De held in het verhaal volgde een spoor van pootafdrukken om de ingang te vinden. Misschien was deze kleine pootafdruk een teken van een vergeten weg, al lang verlaten.
Ik was vastbesloten om uit te vogelen wat de doos deed op de vloer. Dus ik opende alles weer en zocht naar een andere aanwijzing. Toen ik de oude boeken en het houten speelgoed bekeek, merkte ik plotseling iets vreemds op. Het boek was gemarkeerd met een stukje papier. Er stonden handschriftelijke aantekeningen en een heel vreemd tekening op dit papier. Het was een kaart! Er stond een afbeelding van een kaart met een pad dat door een bos kronkelde, met een groot X in het midden. Dat zag er precies uit als een schatkistkaart!
Opwinding borrelde binnen in me op. Dit was een kaart waarvan ik wist dat ik hem moest volgen op zoek naar het geheime pad. Ik pakte de doos, met al onze spullen erin, en haastte me naar buiten. Ik was klaar voor een avontuur! Ik maakte me op om in de richting van de boslijn te gaan en volgde het zandpad op de kaart. Rennend langs hoge bomen en dichte struiken, zag ik het X in de verte. Ik was helemaal in de war en droomde van onmogelijke hoge dromen. Wat zou me aan het einde van deze schatjacht te wachten staan?
Ten slotte arriveerde ik bij de plek waar het X was, en daar vond ik een grote steen die op de grond lag. Ik veegde hem af en keek beter, en tot mijn verbazing was er een klein gat in de grond. Het leek op een valdeur! Ik opende de deur langzaam en daalde af in het donker. Toen ik naar beneden ging, bevond ik me in een soort kleine tunnel, en ik kon een vaag licht van veraf zien.
